Sevgili okuyucularım,

Biz 'Ekinci'yiz.'

Damarımıza basılırsa kindarız.

Doğrudur, inatız.

Haklı olduğumuz yerde.

Şanımızdandır.

Barış adına.

Affederiz.

Lakin...

Unutmayız.

Mazlumun ve mağdurun hakkı yerde kalmasın diye.

Adres ve isim sormayız fakat hesap sorarız.

Ecdat gibi.

Bu cümleten ibaretle başlayalım.

Lütfen arşive dönün.

Biraz geriye.

Hadi hep beraber anımsayalım.

Tam tamına iki sene önce kaleme aldım.

Yalınkılıç.

Evde tek başına hesabı.

Konkişot örneği.

Hatırlayın.

Belgeleririni ortaya koydum.

Tanıkları konuşturdum.

Günaydın diyorum.

Neydi konu.

Giresun Üniversitesi Rektör Danışmanı Doç. Dr. Kültigin Çavuşoğlu'nun rektöre soru yönelttiği için bir öğrenciye kafa attığını yani dövüldüğünü ilk defa ben manşete düşürdüm.

Vaktin paralel hakim ve savcılarına rağmen.

Kumpascı Çavuşoğlu ve tayfası para cezası aldı. Cezası paraya çevrilip ertelendi.

Öncesi de var.

Ben belgelerle mahkemalerde bile ispat ettim.

Bu çişe çakallarının yurt işletmeliği yaptığını.

Kız öğrenci pansiyonu adı altında açılan yeri yurt olarak nasıl işletiklerini TIME belgeledi.

Beni dava ettiler.

Bütün yazdığım haberlerin belgelerini mahkemelere ibraz ettim.

Dosya dosya.

Ne oldu biliyor musunuz?

Dinleyen kim?

Kararı FTÖ örgütü çoktan vermiş.

Kumpas ve tertip devreye girdi.

Kime savunma yapıyorsun.

Çok özür diliyorum.

Ananı bel....yen kadı ise kimi kime şikayet edeceksin.

Demem o ki...

Beni hiç gazetecilikle alakası olmadığı halde çeteye sokmaya çalıştılar.

Üzerime vazife olmayan konuya dahil ettiler.

Çeteye sokmak için üçüncü kişiyi aradılar ama yemedi.

Emniyet’teki paralel adamları da amacına ulaşamadı.

İddiadır.

Bu emniyetçi sonra üniverstide istihdam edilmiş.

Ama...

Zor oyunu bozdu.

Savcı ve hakimlerin odalarınadan beri gelmeyen paralelci hainler mektup yazdı.

Karar.

Hukuk zorlandı.

Suçluymuşum ama cezam ertelendi.

Ben kaçın kurasıyım.

İşin peşini bırakmadım.

Olayı çözdüm.

Beni yargılayan hakim ve savcıların paralelci olduklarınıı HSKY’ya şikayet ettim.

Sonuç.

İlk kararname ile Giresun’dan alındılar.

Bitmedi.

Davayı üst mahkemeye taşıdım.

Sonucu bekliyorum.

Bakın nereye geleceğim.

Hani şimdilerde zülfü yare dokunduğu için bi gazete maval okuyor ya.

İnanmayın.

Mesele başka.

Dert ve sıkıntı kişisel.

Anımsayın.

Ki bu gazete ve tüm basın o vakitlerde Giresun Üniversitesi yönetimine toz kondurmuyordu.

Ben belgeli haber ve yorumlar yaparken bunlar ve yandaşları ATTAR’ı  ‘En çotanak Rektör’ diye parlatıyordu.

Güya bendeniz de kirli kalemdim!

Ellerine eldiven takan Giresun haini kalem esnafı ne diyordu?

ATAR da ATTAR.

Yani....

ATTAR’dan iyisi yoktu.

Giresun’u uçuruyordu.

Yalancı dolma misali.

Ben yazarken bunlar üniversitede fındık kırıyordu.

Dinlenme tesislerinde kahvesini höpürdüyordu.

Çay keyfi yapıyordu.

Malum zevatla yedikleri- içtikleri ayrı gitmiyordu.

Yakın akrabaları bir bir işe yerleşiyordu.

E şimdi ne oldu?

ATTAR’dan kötüsü yok.

Çünkü...

Öküz öldü ortaklık bozuldu.

Gariptir.

Düne kadar TIME’nin yazdığı belgeli haberleri soru şeklinde kullanmaya başladılar.

Niye mi?

Elleri temiz değil.

Çıkınları boş.

Ve..

Eteklerinde ve torbalarında TIME’nin bomba haberleri var.

İpimize sarıldılar.

Umut diye.

Dev görünümlü minikler TIME’ye dolandı.

Sözün kısası...

Ayıptır beyler diyeceğim de kime?

Yüzü geçtim astar da yok.

Kaşar bunlar, kaşar...

Alo....

Size söylüyorum, size...

Bildiniz mi?

Kene takımı.

Kuş gribi cenahı.

Kelaynak güruhu.

Yalama, yanaşma ve tescilli tilki sürüsü.

Sözden öte, meclisten beri.

Maskeli balonun çıkarcı kahramanları.

Mümkünse...

Konuşmayın.

Maval okumayın.

Orda kalın.

Bırakılan yerde otlayın.

Netekim...

Batıyorsunuz.

Batttıkça.

Sözün özü.

Hadi ordan Allah selamet versin.

Başka kapıya....

Ya da...

Rahmet okunacak ruhunuza.

El- Fatiha....

Belki yarın..

Belki yarından da yakın....