Sevgili okuyucularım,

Az zaman değil, yıllarca.

Bu kardeşiniz, bu satırların yazarı az hor görülmedi.

Az aşağılanmadı, küçümsenmedi.

Az dışlanmadı, ötekileştirilmedi.

Rahmetli anam ve babam az çekmedi.

Yahu balkona çamaşır bile assak bizden kötüsü yoktu.

Niye diyeceksiniz?

Niye olacak?

EKİNCİ’yiz ya, adam sınıfına koyulmadık.

Hatta…

Vatandaş bile sayılmadık.

En önemli söylem şuydu:

‘Deniz görmemiş KÜRT.’

Deniyordu.

Rengimizden mi, duruşumuzdan mı, isyanımızdan mı bilemem.

Sustuk.

Lal olduk, kabuğumuza çekildik.

Ağzımız vardı ama dilimize kilit vurduk.

Kitaba uyduk.

Racona teslim olduk.

Salondan atıldık, pencereye yanaştırılmadık.

Kapıdan kovulduk, bacadan da giremedik.

Eve…

Çok çapaladık tarlayı, çok suladık, filize durduk.

Sabırla bekledik.

Olmadı.

Fidanlar ağaca durmadı, meyve vermedi.

Haksızlık yapmayalım.

İçimizden çıkanlar da oldu ama adamlık suya düştü.

Küçücük hesaplar galebe çaldı.

Her şeye rağmen, onca emeğe karşın yıkılmadık.

İyi anlaşılsın diye söylüyorum..

Ezildik ama pes etmedik.

Bakın…

Kimseye kızmıyorum, kimseye sitem etmiyorum.

Anca 12 sene sonra anlaşıldı.

EKİNCİLER adamdır.

Kinci olsalar da vefa duyguları şiarlarındandır.

Buğday eken emeğin değerini bilir, kekik kokan memleketin.

Çünkü…

Adamlık var.

Bi de  ‘Giresun sevdası…’

Örnekler vereyim.

Günümüz.

Sevabıyla günahıyla…

Süslü OSMAN, halkın gönlünü niye kazandı sanıyorsunuz?

E tabii.

Delikanlı duruşuyla…

Bitmedi.

‘BAL’ abimiz, neden seviliyor, zannediyorsunuz?

Elbette…

Adamlığıyla…

Durun hele.

Giresun’un ŞERİF’i neden itibar görüyor farkında mısınız?

Yeşil- beyaz aşkıyla.

Yetmedi mi, hadi geçmişe gidelim.

Rahmetli ÖZDEN amca niye hala yüreklerde yaşıyor, bildiniz mi?

Babaydı.

Işıklar içinde yatsın.

Rahmetli Hüseyin TÜTÜNCÜ niye hafızalarda biliyor musunuz?

Mekanı cennet olsun.

Çınardı.

Yetimi ve öksüzü korurdu.

Yaşayan Ali ÖDEN dayı hangi vicdanın sesidir, biliyor musunuz?

Ağadır, eli tutulmaz.

Öpülür.

Bakın nereye geleceğim.

Biz EKİNCİLER buyduk.

Gel zaman git zaman devir değişti.

Başa döndük.

EKİNCİLER’in onuru ve gururu Nurettin CANİKLİ bakan oldu.

Allah utandırmasın.

Amaaaa…

Söylemeden geçersem hainlik olur.

Düne kadar Ekincilere sövenler bugün yalaka oldu.

El-pençe divan ve sünepe oldu.

Çakal sofralarında yemlenenler birden masum pozuna büründü.

Yani…

EKİNCİ düşman, yalama düzenci oldu.

Değil mi ki kemirgenler kadrolu.

Dalgadan da olsa vaziyet budur.

Değilse…

Bu zamana kadar hiç ortalarda gözükmeyen….

AKP’nin değil kapısını çalmak önünden geçmeyen…

Emmeeeee…

CANİKLİ gelince tek sıra olmalarının sırı nedir?

El- etek öpmenin şifresi nedir?

Resim çektirmek için kuyruk olmanın manası nedir?

Haklısınız…

Bunlar da soru mu?

Ne olacak?

Esrarlı gözler tanık.

Sahtekarlık değilse, çapulculuktur.

Dolaysıyla bunun adı AK Partilik değil, kör menfaattir.

Yavşaklık ( bit yavrusu) gırla.

Haysiyetsizlik.....

Bizi bozmaz da…

Özet.

Lafı eğip bükmeden söyleyeceğim.

Dün EKİNCİLER’i hor görenler bugün aşka büründü.

İşin kötü tarafı da var.

Gariptir.

EZİK ekinciler de hasımlarına teşne oldu.

Ortak oldu, işbirlikçi oldu.

Niye mi?

Yalanlar gerçek oldu.

Gerçekler yalana durdu.

Kısaca…

Gerçek yalanlar siyaset oldu.

Daha fazla yazmayacağım.

Malum EKİNCİLER, çıkarın hemşehrisi oldu.

Yeter galiba…

Demem o ki…

Ne yapalım arkadaş…

Herkes EKİNCİ değildir.

Ekincilik satan işportacıdır.

Gerisi sonra….

Arif olan anlasın.

Ben daha ne diyeyim Ekinciler?

Haklı değilsem....

Kendi payıma.

Özür dilerim.

Köyüme mi döneyim?,

Van münit...